1975 այս օրը թուրք դեսպանի գնդակահարությամբ ճեղքվեց թրքական ոճիրների հանդեպ միջազգային լռության պատը

46 տարի առաջ՝ 1975 հոկտեմբերի 22 -ին «Հայկական ցեղասպանության արդարության մարտիկներ» (ՀՑԱՄ) կազմակերպությունը Վիեննայում ահաբեկեց Թուրքիայի դեսպան Դանըշ Թունալիգիլին: Ա­հա­բեկ­չա­կան իրարա հաջորդող գործողությունները ցնցե­ցին քա­ղա­քա­կան աշ­խար­հը, ճեղ­քե­ցին հայ ժո­ղո­վուր­դի դեմ թրքա­կան պե­տու­թյան գոր­ծադ­րած ­Ցե­ղաս­պա­նու­թյան եւ ­Հայ­րե­նազր­կու­մի մե­ծա­գույն ու ա­հա­վոր ո­ճիր­նե­րի շուրջ հաս­տա­տված մի­ջազ­գա­յին լռու­թյան պա­տը եւ ազ­դան­շա­ն տվեցին ­Հայ ­Դա­տի ու­ժա­կան պայ­քա­րի նո­րո­վի շղթա­յա­զերծ­ման։

 1975 թվականի հոկտեմբերի 22-ին եւ 24-ին հաջորդաբար Ավստրիայի մայրաքաղաք Վիոննայում և Ֆրանսիայի մայրաքաղաքա Փարիզում ­քա­ղա­քա­կան ա­հա­բե­կու­թյան ենթարկվեցին այս երկրներում Թուրքիայի դեսպանները: 

Հոկտեմբերի 22-ի զինյալ գործողության մասին «Ասոյշիեյթդ» պրեսի հաղորդմամբ երեք ահաբեկիչը մտել են Վիեննայի թուրքական դեսպանատուն և հայտնել, որ ցանկանում են տեսնել դեսպանին: Երբ նրանց առաջնորդել են վերջինիս մոտ, նրանք ստուգել են դեսպանի ինքնությունը, ապա հագուստի տակ պահված գնդացիրով նրան սպանելով՝ փախուստ են տվել դեսպանատան առջև սպասող ինքնաշարժով: 

Առաջին գործողությունից 48 ժամ հետո՝ հոկտեմբերի 24-ին, Ֆրանսիայի սրտում՝ Սեն գետի կամուրջը անցնելիս, հայկական արդարությունը պահանջող բազկի կրակահերթի միջոցով գետնին տապալվեցին Ֆրանսիայում Թուրքիայի դեսպան Իսմայիլ Էրեզը և նրա վարորդ Թալըփ Յեները:

Այսպիսով՝ հայկական ազգային- ազատագրական պայքարը թևակոխեց մի նոր փուլ. աշխարհը տեսավ, որ ցեղասպանության ենթարկված հայը կարող է իր բազկի ուժով հարվածել թշնամուն և պարտադրել արդարության ձայնի ունկնդրումը:

Արդարության մարտիկները թուրք դեսպանի ահաբեկումից հետո իրենց տարածած հայտարարության մեջ նշել են. «Մենք հայ ժողովրդի զավակներն ենք: Գործում ենք հանուն արդարության: Թուրքիայի քաղաքական ներկայացուցիչների դեմ մեր արարքը աշխարհի բոլոր մեծ ու փոքր պետություններին պիտի հիշեցնի, որ հայոց մոռացված ցեղասպանությունը անպատիժ է մնում: Մեր արդար դատի հետապնդման միակ միջոցը զինյալ պայքարն է»:

Մի­ջազ­գա­յին զան­գվա­ծա­յին լրա­տվա­մի­ջոց­նե­րը ան­մի­ջա­պես ո­ղողովե­ցին ա­հա­բեկ­չու­թյան ման­րա­մաս­նու­թյուն­նե­րը հրա­պա­րա­կող լրա­տվու­թյամբ եւ մեկ­նա­բա­նու­թյուն­նե­րով: