Սահմանադրական դատարանի աշխատակազմի նախկին ղեկավար Էդգար Ղազարյանը գրում է.
«Դուք արդեն կրակել եք մեր ժողովրդի վրա։ 2020 թվականի սեպտեմբերի 27-ից մինչև նոյեմբերի 10-ը օդից և ցամաքից, տանկերից և անօդաչուներից, հրանոթներից և գնդացիրներից, զենքերի գրեթե բոլոր տեսակներից, ձեր դաշնակիցների ձեռքով, նրանց հետ համագործակցված կրակել ու սպանել ենք 5․000-ից ավելի երիտասարդների, կործանել ենք 18-20 տարեկանների գրեթե մի ողջ սերունդ։ Նրանք պաշտպանում էին ոչ միայն կառավարական շենքեր և ձեր վայելքի ամառանոցները, այլև մեր երկիրը, մեր Հայրենիքը, մեր Անկախությունը և մեր արժանապատվությունը։ Դուք նրանց չներեցիք այդ պայքարի համար, քանզի հայ ժողովրդին թշնամին եք ձեր հոգով և ազգադավ՝ ձեր գործերով։ Հիմա եկել է ձեր արձակած կրակոցների պատասխան տալու ժամանակը։ Եվ դա ուշանում է միայն ձեր ծույլ և օտար էությունն ամբողջությամբ բացահայտելու և դատաստանն ավելի խիստ դարձնելու համար։ Բայց այն երկար ուշանալ չի կարող։ Սպասե՛ք այնպես, ինչպես սպասում են մահապատժի դատապարտված հանցագործները՝ ամեն անգամ մոտակայքում ոտնաձայներ լսելիս»։
Իսկ նախորդ գրառմամբ Էդգար Ղազարյանը բերում է փաստեր, թե ինչ եղավ, երբ Ռումինիայի Կոմկուսի գլխավոր քարտուղար Չաուշեսկուն անվտնագության ուժերին կարգադրեց կրակ բացել ցույցի մասնակցիների վրա:
«Փաստի արձանագրում։ 1989 թվականի դեկտեմբերի 17-ին, Երբ Չաուշեսկուն անվտնագության ուժերին կարգադրեց կրակ բացել Տիմիշոարայում բռնկված հակակառավարական ցույցի մասնակցիների վրա, երկրի կառավարությունը վերջնականորեն տապալվեց։ Նիկոլաե Չաուշեսկուն և նրա տիկինը՝ Ելենա Պետրեսկուն գերեվարվեցին ԶԻՆՎԱԾ ՈՒԺԵՐԻ կողմից։ Զինվորական հատուկ տրիբունալի կողմից դեկտեմբերի 25-ին անցկացվեց հապշտապ դատավարություն՝ Չաուշեսկուն մեղադրելով սեփական ժողովրդի ցեղասպանության, ժողովրդի և պետության դեմ զինված հարձակման, ազգային ինստիտուտների վերացման և երկրի տնտեսության թուլացման (սաբոտաժի) մեջ։ Ընդամենը մեկ ժամ տևած դատավարության արդյունքում Չաուշեսկուն և իր կինը դատապարտվեցին մահապատժի։ Նույն օրը, մի քանի բարձրաստիճան զինվորականների և հարյուրավոր կամավորականների կողմից Նիկոլաե և Ելենա Չաուշեսկուները գնադկահարվեցին»։